`Ik ben altijd maar doorgegaan, en dat ging niet meer. Ik heb soms het gevoel dat ik al jaren mezelf loop te spélen, alsof de rol die ik ooit heb gekozen met mij aan de haal is gegaan. (……) Ik heb veel te weinig stilgestaan, denk ik nu.`
Uit ´Het beste wat we hebben´ van Griet op de Beeck
Lieve lezer,
Bovenstaande regels troffen mij. Al lezend, lui op de bank. Terwijl de regen zich op zijn herfst liet zien. Deze regels deden mij weer terug denken aan een dierbare klant.
Een krachtige, warme jonge vrouw. Een ambitieuze vrouw, moeder, collega en vriendin. Door de missie die ze heeft, legt ze de lat hoog. Doe ik het wel goed? Altijd weer dat kritische stemmetje. Aanpassen, voldoen aan verwachtingen. Maar wat wil ze zelf? Al veel te lang had ze niet stilgestaan bij deze vraag. Stilgestaan bij haar eigen verlangens, haar eigen waarden.
Door mijn vraag begon voor haar de ontdekkingsreis naar binnen toe. Het terugvinden en op waarde schatten van haar eigen kwaliteiten en talenten.
Door rollen te spelen, verbloemde ze lange tijd wie ze eigenlijk diep van binnen was.
Nu mocht ze zelf de rollen invullen. Helemaal op haar eigen wijze. Ermee spelen. Keuzes maken. Soms schuurde het. Ook dat mocht er zijn. Langzaam ontstond weer de verbinding met haarzelf. Ontdaan van alle opgelegde rollen. Met als resultaat een prachtige vrouw die haar talenten erkent, bewust is van haar valkuilen. Die het ook niet altijd weet. Maar op die momenten met mildheid naar zichzelf kan kijken.
Misschien gaat dit verhaal wel over jouw collega. Of over jouw vriendin. Misschien gaat dit verhaal wel over jou. Welke rollen speel jij allemaal? En doe jij dat ook op de manier zoals jij dat het liefste zou doen? Of kijkt er soms een duveltje mee over je schouder die knorrig zegt: ´zou je dat nou wel doen?
Eerlijk? Ook ik heb dat duveltje een tijdje met me meegedragen. Kijken naar de ander. Willen voldoen aan dat perfecte plaatje. Ook ik heb een periode gekend waarin ik meer geleefd werd, dan dat ik regie over mijn leven had. Alsmaar het gevoel achter de feiten aan te lopen. Doodvermoeiend. Mijn talenten voor lief nam, omdat ze me makkelijk afgingen.
Ook ik weet wat het met je doet. Dat het je kwaliteiten lam legt. Dat het je verkrampt. Dat is zo zonde! Wat juist door je aan te passen, stop je ongemerkt die talenten weg die jou zo uniek maken. En daarmee doe je jezelf zo te kort.
Als loopbaancoach is het daarom mijn vurige wens anderen te inspireren, te begeleiden naar een baan die je raakt. Een baan waarin talenten en kwaliteiten versterkt worden en niet stoffig op de bank blijven liggen. Want dat gun ik jou. Een baan waarin jij jezelf kunt zijn.
Hoe heerlijk zou het zijn wanneer jij een hele dag mag stilstaan bij deze vraag? Wat wil JIJ zelf? Praten over verlangens, talenten en wat je drijft in je werk. Verhalen delen, elkaar prikkelen en je laten leiden door je gevoel en intuïtie. En dit alles op een waanzinnige locatie.
Denk je eens in: opgekruld op de bank met een heerlijke kop verse muntthee. Luisteren. Geïnspireerd raken. Lachen. Ontroerd worden. Afgewisseld met verrassende werkvormen die jou op een andere manier naar jezelf en je werk laten kijken.
Dan is de Workshop Werkgeluk iets voor jou!
Meer info lees je op: www.carolinevangeldercoaching.nl.
Zodat jij na deze dag durft te doen wat jou raakt!
Liefs Caroline
P.S. Wil jij altijd als eerste mijn nieuwsbrief met mijn blogs ontvangen? Schrijf je dan nu hier in en ontvang elke maand interessante info en inspiratie over durven doen wat jou raakt! Lekker in je vel zitten op je werk. Over verlangens, keuzes maken, durven en loslaten.
